Ik ben bestuurslid van de Stichting Poëzieroute Gorinchem. De stichting beheert negenendertig gedichten aan de gevels, in het straatwerk en in de openbare ruimte van Gorinchem, aan elkaar geregen in een wandeling door de stad maakt u een alternatieve wandeling door de prachtige vestingstad Gorinchem.
Zie www.poezieroutegorinchem.nl
Na 30 jaar per trein forensen tussen Arkel en de UvA werd op mijn initiatief een gedicht van Ida Gerhardt (1905-1997, geboren in Gorinchem) aangebracht op de gevel van het oude stationsgebouwtje in Arkel:
De reiskameraad
Op een onaards uur vertrokken,
wars van alles, zonder reisplan,
elke overlegging mijdend
en mij weidend in mijn vrijheid
bij het dansen van de draden,
weet ik feestelijk in mijn jaszak
het kompas, dat onder Arkel
ik als kind eens op een morgen
heb gevonden in de wegberm.
Dat mijn trots was, dat het nog is,
dat ik Boreas gedoopt heb.
Waaraan nooit iets gemankeerd heeft.
Of ik zuidwaarts ga of zigzag,
onomkoopbaar, onverbiddelijk
richt zich de magneetnaald noordwaarts.
Eindelijk reizen wij weer samen,
twee die bij elkander horen,
twee die aan elkaar gewaagd zijn.
uit: ‘De adelaarsvarens’, 1988.