Wederom zo’n vredige ochtend.
Warm, stil, niemand op het strandje in Horuphav.
Ik neem mijn frisse ochtendduik en stap monter uit het water, kleed me aan. En wederom, een eind verderop, de gele badjas met de grijze haardos. Met rimpelloze vanzelfsprekendheid laat ze de badjas van haar huid glijden en loopt de lange steiger af alsof het een koninklijke loper is. Haar naakte witte huid steekt helder af tegen het donkere water. Fier slank en kaarsrecht, met zelfbewuste tred, beweegt ze over de steiger en gaat te water. Ik zie de zilvergrijze dos cirkels trekken in de zee. Rustig klimt ze uit het water, keert terug op haar schreden, en hult zich weer in de gele badjas. Haar vanzelfsprekende toeëigening van de wereld om haar heen versterkt de sereniteit van de zomermorgen. Geluidloos verdwijnt ze in de rand van steen, groen en huisjes langs de oever.
Horuphav, augustus 2012